Op naar de laatste haven. Gelukkig zeilbaar weer. Wederom ruime wind vanachter met een windkracht 6. De golven blijven onvoorspelbaar. Af en toe komt er een enorme hoge tussendoor. We zijn vandaag de enige zeilboot op het water. We passeren de rade van Marseille en draaien daarna de Golfe de Fos op. Hier liggen heel veel grote jongens voor anker. Er vliegen 2 blusvliegtuigen over ons heen. Net voordat we linksaf willen slaan naar Port Napoleon zien we een gestrande zeilboot. We zien alleen de 2 masten nog boven het water uitsteken. Als we naar binnen varen zien we nog veel meer boten die averij hebben. Het zal hier ook wel enorm gespookt hebben. We meren af in een lege box en gaan ons melden.

Het is droog dus we halen vast alle zeilen naar beneden en bergen deze op. Ook bespreken we iemand die de mast neerhaalt en de datum en tijdstip waarop de boot uit het water wordt gehaald. Het is nu wel allemaal heel definitief. We boeken een ticket en een hotelovernachting. Deze week zijn we nog druk bezig om de hele boot zo kaal mogelijk te maken voor transport. Het voelt wel raar dat het nu na 7 maanden voorbij is. De mast is er inmiddels af, alles wat eraf kan op het dek is gedemonteerd en alles is voor het transport vastgezet. Ook is de boot winter klaar gemaakt.   

Het blijkt dat de 3^e donderdag van november de Beaujolais Nouveau gepresenteerd wordt. We gaan dus lekker eten in het restaurant bij de haven en genieten van de plâte met allemaal Franse lekkernijen en de Beaujolais Nouveau.  We komen in gesprek met een tafelgenoot uit Engeland en ook hier krijgen we een verhaal te horen waar we nog even van achter de oren krabben. In port Louis moeten de binnenvaartschepen een haakse bocht maken om de sluis in te komen. Dit gaat dan met het nodige geweld om die bocht te kunnen maken. Maar dat ging dit keer totaal verkeerd. Er worden 5 boten geramd die aan de kade lagen. De boot van onze tafelgenoot is hierbij gezonken met al zijn bezittingen erin. Hier had hij 8 jaar aan gewerkt en kon nu eindelijk van zijn pensioen gaan genieten.  Hij heeft nu geen huis meer. Gelukkig raakte niemand gewond en kon ook hij nog net zijn paspoort en portemonnee grijpen, maar de rest is weg! Op de kade nog enigszins verbouwereerd krijgt hij van een plaatselijke winkelier zomaar zonder het te vragen een nieuwe mobiele telefoon en mag deze houden. Hier kan hij dan in ieder geval contact opnemen met het thuisfront. Een erg triest verhaal.  

22 miles